Αύριο γιορτάζει ο Άγιος Δημήτριος στην Πούπουζα, στο κτήμα του παππού και της γιαγιάς μου. Το εκκλησάκι των παιδικών μου χρόνων. Το μόνο που σαν κορίτσια μας άφηναν να μπαίνουμε στο ιερό για να παίρνουμε το καντηλάκι που είναι εκεί. Όμορφες αναμνήσεις από τα ξέγνοιαστα εκείνα χρόνια.
Και σήμερα παραμονή της γιορτής του Αγίου λειτούργησε από τον εφημέριο της ενορίας μας, ενώ αύριο μετά από τη θεία λειτουργία θα γεμίσει πάλι με παιδικές φωνές αφού θα γίνει το κατηχητικό της ενορίας, γεγονός που με κάνει να συγκινούμαι.
Εσπερινός μετά από πολλά χρόνια στον Αγ. Δημήτριο Δελπιριζας, απλά , όμορφα με εξαιρετική θέα προς το Κρανίδι. Βοήθεια μας ο Άγιος Δημήτριος του οποίου το δεξιό κλίτος των Εισοδίων φέρει το όνομα του γι’ αυτό κάθε Κυριακή ψέλνουμε το απόλυτίκιο του.